Schaakcombinatie HTV

De laatste wedstrijd van het seizoen met enige druk op de ketel, want hoewel de tegenstander niets meer te winnen of te verliezen had, gold dat voor ons vierde niet. Het enige voordeel was dat we ‘alleen maar’ moesten winnen, want concurrent Schaakhuis 3 was na de monsterzege op DSC 10 uitgeschakeld voor het kampioenschap. Franck genoot van een vakantie met familie in Frankrijk en Geurt Jan, die drie dagen eerder kampioen was geworden met het vijfde team, was bereid om de opengevallen plaats in te nemen. Geen verzwakking derhalve.

De verre wedstrijd in Sas van Gent stond gepland op de eerste dag van de lente. Een mooi begin van het voorjaar en de landerijen werden rijkelijk besproeid dankzij een front dat besloten had juist die dag een bezoek aan ons land te brengen en zeker ook aan Zeeland. Na een voorspoedige reis met de auto waren we keurig op het geplande tijdstip voltallig aanwezig in het fraaie Multifunctionele Centrum De Statie. Niet veel later arriveerden ook onze eerdere tegenstanders uit Rijswijk; het was als het ware een kleine massakamp tussen Haaglanden en Sas van Gent.

Op donderdag 26 maart stond het degradatieduel tegen Rijswijk 3 op het programma. Winnen zou lijfsbehoud betekenen, terwijl een gelijkspel of verlies een hele spannende slotronde zou brengen. We konden pas voor de tweede keer met ons basisachttal spelen. Evert Baak bood zich voor de gelegenheid als teamleider aan. Daar maakte ik dankbaar gebruik van en kon mij geheel richten op mijn eigen partij. Onderstaande weergave is dan ook bijna volledig van Evert’s hand.

Alweer de voorlaatste ronde, een uitwedstrijd in het Westland.

Bij de wedstrijdbespreking vooraf kwam Ard Dekker van WSC er even bij staan. Hij verklaarde dat ze genoeg hadden aan een gelijkspel. Psychologische oorlogsvoering? Strijdvaardig antwoordden wij meteen dat we hen wel een lange vermoeide avond wilden besparen. Dat miste zijn effect niet, zijn mond zakte open, twijfel in zijn ogen. Dit was niet het murw geslagen team dat hij verwacht had. Doch op het aanbod wilde hij niet ingaan. Sportieve jongens, die Westlanders.

Na het smartelijke verlies in Delft stond voor de voorlaatste ronde een treffen met het andere team van DSC in klasse 3B op het programma. Zij hadden alle wedstrijden verloren en tegen hun clubgenoten en Schaakhuis 3 zelfs met 8-0. Om bij te blijven moesten wij daarom hetzelfde resultaat boeken. Ga er maar aan staan. DSC 8 had inmiddels verloren van Lierse 2 en was uitgeschakeld voor het kampioenschap, omdat ze in de laatste ronde vrij zijn. Schaakhuis 3 daarentegen stond 2 matchpunten en 4½ bordpunten voor.

Het zou geen gemakkelijke wedstrijd worden, dat was van tevoren al duidelijk. Niet alleen ons eerste team als de nummer zes uit de rangschikking tegen de nummer drie, die ook al veilig is na vier overwinningen en een verlies, maar bovendien moesten we het andermaal stellen met twee invallers. Aan de kant van de bezoekers was er ook een invaller, een sterke. Basisspeler Marc Naalden was verhinderd en vervangen door Ivo Kok (met 100 Elo-punten meer).

De zevende ronde leek al lang de sleutelwedstrijd voor het tweede te worden. Deze wedstrijd moest gewonnen worden om boven de denkbeeldige rode streep te komen.

Op woensdagen 25 maart en 15 april zal clubkampioen Hans Segers twee schaaktrainingen verzorgen die nauw met elkaar verbonden zijn. De strijd tussen lopers en paarden staat hierbij centraal.

Op maandag 2 maart jl. werd er door het derde team afgereisd naar ’s-Gravenzande om te spelen tegen WSC 3. Uitwedstrijden op maandag lijken voor SHTV altijd problemen op te leveren en niet alleen op de schaakborden. Het was al vroeg in het seizoen duidelijk dat we het deze wedstrijd zonder Armin Segger en Justus van Klaveren moesten doen en op zondagmiddag kwam daar ook nog de afmelding van de zieke Olav van Leeuwen bij. Als invallers werden Ed Olvers, Geurt Jan van der Meiden en Maarten van der Vegt gevonden.