Wouter ongenaakbaar

Tot de tanden toe bewapend, niet letterlijk natuurlijk, kwam Wouter twee avonden naar de club om zijn mislukte snelschaakkampioenschap weg te poetsen met een beter rapidkampioenschap. De titel van dit stukje verklapt het antwoord al, maar voor het zo ver was werd er een nieuw idee van jeugdleider Meile geïntroduceerd. Jeugdspelers die nog een rondje door wilden spelen na hun eigen rapidkampioenschap mochten voor het eerst nog de eerste ronde meedoen bij de senioren, eventueel samen met ouders. Alleen Sven Bakker voelde daar voor, maar het beviel zo goed dat hij een week later nog twee ronden meedeed en meteen ook een paar van onze nieuwe talentjes meebracht. De eerste avond nam ook nog een kennis van Maarten van der Vegt deel, een Amerikaan, en daarmee kreeg ons rapidkampioenschap plotseling een internationaal karakter. Administratief een puzzel voor de wedstrijdleider, maar niet ondoenlijk. Wie één avond deelneemt krijgt automatisch een heel punt voor de andere.

De eerste avond verliep soepeltjes en dat was maar goed ook, want met vier ronden te spelen moet er geen kink in de kabel komen. Die kwam ook niet en wat vooral meteen duidelijk werd waren de ambities van Wouter. Bart, Rik en Ton wisten op bescheiden afstand te volgen. De wedstrijdleider hield zich afzijdig en fungeerde als 'verevenaar'. Zodra de groep oneven zou worden, kreeg hij ook nog wat speeltijd.

De tweede avond was er toch een probleem ontstaan en wat voor één: de wedstrijdleider, toch bekend als oudere jongere, dacht de zaterdag ervoor dat hij griep kreeg. Je weet wel, de bekende verschijnselen met hoofd- en keelpijn en rillerig zijn. Niemand is onkwetsbaar, maar dit was wel heel bijzonder. Op de derde dag verscheen er een massa rode vlekken op gezicht en bovenlichaam. Eh jawel, waterpokken dus. Vroeger nooit gehad en dan kan het alsnog gebeuren op latere leeftijd. De oplossing is simpelweg uitzieken en vooral doorgaan met ademhalen. Onder de mensen begeven kan op zich wel, want de overgrote meerderheid zal al veel eerder het virus hebben opgelopen en is immuun, maar als je je een beetje gammel voelt, is thuisblijven toch wel het devies.

Hoe nu de boel opgelost? Na wat heen en weer mailen kwam er een idee naar voren dat nog niet eerder is toegepast. De wedstrijdleider zit thuis achter de computer om de indeling te maken en uitslagen te verwerken en twee hulpen zitten op de club om dat mogelijk te maken. Via Skype gingen plaatjes over en weer en kon het tempo er goed in gehouden worden. Rond half elf was de eindstand bekend en zoals zich dat al een week eerder was gaan aftekenen, werd Wouter kampioen, voor Bart die hem als enige een halfje wist af te snoepen en nog enigszins bij te benen.

Speciale dank ben ik verschuldigd aan Eric en Ton, die onverwacht werden gepromoveerd tot assistent-arbiters en dat met verve hebben gedaan. Volgende keer ben ik er zelf ook weer bij.

 

rat.ptn.w.p.S.B.
  1Wouter Noordkamp19996.529.026.00
  2Bart Verbaan19026.026.521.50
  3Rik Pronk18285.028.017.50
  4Meile Tamminga17984.029.512.50
  5Ton Bodaan19194.029.013.75
  6Joost Scholten17534.028.514.00
  7Maarten van der Vegt16253.527.012.25
  8Thomas Alvares18083.526.011.00
  9Karl Baak18143.027.5  8.50
10Evert Baak18343.027.0  8.00
11André Wagner16463.026.5  8.25
12Hans de Haan17163.025.5  7.50
13Eric Alvares15673.024.5  8.00
14Armin Segger16413.023.0  6.00
15Ryoga Okita  8713.021.5  7.00
16Erik Gabriel3.021.5  6.00
17Jan Verheijen15742.521.0  6.75
18Piet Sikkes16692.520.5  6.00
19Gert-Jan Willighagen18332.520.5  4.50
20Peter Taanman15312.019.5  4.00
21Michael1.522.5  3.00
22Shinsaku Okita  9841.521.0  2.75
23Jack Cox14001.518.5  2.75
24Jian-Li Zhou11001.025.5  3.00
25Sven Bakker  9001.022.5  2.50
26Mao Okita1.019.5  1.50