Rake klappen

24 november - Na de betrekkelijk eenvoudige tegenstander van de vorige wedstrijd werd het nu weer serieus. Scheve Toren 2 prijkte trots aan kop van de poule en met een overwinning kon ons team die positie over gaan nemen. Ben moest andermaal als teamleider voor het eerste fungeren en ook al bood hij aan om te spelen, het leek mij verstandiger als hij zijn aandacht niet hoefde te verdelen en vroeg daarom opnieuw Armin, die het heel druk had met zijn werk maar gelukkig beschikbaar was. Hij herinnerde me er nog wel aan dat het de vorige keer niet goed was afgelopen, maar de bliksem slaat doorgaans niet tweemaal in op dezelfde plaats. Dat klopte wel. Als negende man was ik zelf aan de kant gebleven, wat niet zo’n slecht idee was, omdat ik te laat in de speelzaal arriveerde door werkverplichtingen.

Zoals verwacht kon worden ging het lange tijd aan alle borden gelijk op. De topborden van de tegenstander waren bekend als stevige spelers, dus de punten moesten vooral aan de staart worden gescoord. De vrij snelle remise aan het bord van Nico was dan ook niet onverwacht, al klaagde onze man wel dat hij er opnieuw niet door kon komen. Komt nog wel, Nico. Armin naast hem had een mij bekende opponent. De keer dat ik tegen deze man speelde, jaren geleden, werd het na verwoede strijd remise. Het verbaasde me dan ook niet dat Armin ondanks alle inspanningen en tactische verwikkelingen in puntendeling moest berusten. Geen man overboord, want aan de lagere borden kwam er langzaam maar zeker wat tekening in de strijd.

Jan van D. opende een offensief op de zwarte koningsstelling, maar zwart had nog wel ripostes. Jan zag alle dreigingen, pareerde ze en wist de partij naar zich toe te trekken. Met de andere Jan ging het minder voorspoedig. Hij raakte het initiatief kwijt en moest alles op alles zetten om zijn stelling te houden. Piet naast hem speelde zijn vertrouwde spelletje en begon langzaam beter te staan, terwijl Danny daar weer naast niet goed het voordeel leek te kunnen krijgen. René had zijn dag niet en stond aan alle kanten onder druk. Hij is niet de persoon om hoofdschuddend achter het bord te zitten, maar onder deze omstandigheden is dat sowieso niet raadzaam. Lichaamstaal verraadt heel veel.

En dus zag het er naar uit dat de heldenrol dit keer door Eduard aan het eerste bord zou worden gespeeld. Hij won een stuk voor een paar pionnen en moest daar zijn voordeel mee gaan doen. Dat lukte heel goed, maar beide spelers verbruikten veel tijd, heel veel tijd. Omstanders konden aanvoelen dat de grote klap daar zou gaan vallen.

Toen Jan V. en René kort na elkaar moesten opgeven en Danny in remise moest berusten, stonden we fors achter, maar met de mooie stellingen aan de resterende borden zou een overwinning er nog nipt inzitten. Zoals verwacht toucheerde Jan van D. het punt, even later gevolgd door Piet. Waarna alle ogen zich richtten op de tijdnoodpartij aan het topbord...

Eduards paard stond lange tijd wat moeilijk en de zware stukken van wit voerden een hevige druk uit op zijn koningsstelling, maar hij wist alles dicht te houden, het paard op een beter veld te krijgen en het leek een kwestie van uitspelen. Maar met een minuten op de klok bleek dat een enorme hindernis. Een paar torens werden geruild, wit had een dikke twee minuten over, Eduard een minuut en acht seconden. Wit had zijn toren en dame zodanig geplaatst dat een paardzet de genadeslag zou geven. Een gepende pion zou daarbij van dienst zijn. Eduard zat naar de stelling te kijken, keek even naar de klok (20 seconden) en ging rustig verder kijken. Tik, tik, tik... vlag! En daarmee het afscheid van de kampioensaspiraties.

Hopelijk gaat dat niet zo verder dit seizoen, want dan moeten we zelfs nog gaan knokken tegen degradatie. Gelukkig wachten ons nog een aantal teams uit de lagere regionen, zodat we ons kunnen herpakken voor een mooie eindsprint.

 

SHTV 3 (1697)                          Scheve Toren 2 (1607)                    3½-4½
Eduard Supit (-)                       Henry Eising (1845)                       0-1
Nico Gouzij (1742)                     Casper Ruigt (1750)                       ½-½
Armin Segger (1882)                    Wim Bergers (1650)                        ½-½
Jan Verheijen (1640)                   Cees Kerkhof (1683)                       0-1
Piet Sikkes (1728)                     Rob Reiding (1634)                        1-0
Danny Lindhout (1636)                  Henk Kleinrouweler (-)                    ½-½
René Weerts (1629)                     Richard Klijnsma (1577)                   0-1
Jan van Delden (1621)                  Guus Holtgrefe (1112)                     1-0