Op stoom

Hoewel er voor de deur van het 2B-Home in Zoetermeer nog een laatste valstrik was gelegd door de weergoden, de oprit was enigszins opgevroren, slaagde het hele eerste team er in om heelhuids te arriveren. Kort na aanvang was iedereen gezeten en konden de spelers vol gas. Marco had zich ‘s middags ziekgemeld en was op de valreep vervangen door Jaimy. Echt top dat je zo snel kon invallen!

Sander was boos op de NS, want hij had veel moeite moeten doen om van Schiphol naar Zoetermeer te komen, maar ik raadde hem aan die boosheid om te zetten in energie voor de partij. Getuige het verloop van zijn partij slaagde hij daar goed in en dat was geen sinecure met de speler met de hoogste rating als tegenstander. Hij had weinig moeite om met zwart zijn verdediging in orde te krijgen en greep zelfs het initiatief. Mike zette de turbo er op en had binnen de kortste keren de waanzinnigste stelling op het bord die ik in tijden heb gezien op dit niveau. Jaimy kende niet veel moeilijkheden met de opening en speelde in een heldere stijl naar een betere stelling toe. Maarten deed het rustig aan, want hij kende de opening van zijn tegenstander (hij speelt hem zelf ook) en wist precies hoe hij die moest frustreren. Aan de andere borden ging het nog rustiger, want aan beide zijden werd er rustig ontwikkeld.

Na een foutje van zijn tegenstander kreeg Maarten een prettige stelling en toen er ook nog een loper werd geofferd voor een aanval die niet doorsloeg, kwam de Zoetermeerder tot zijn grote schrik met een toren minder te staan. De rest was techniek, zoals dat zo mooi heet. Ton was beland in een dubbel toreneindspel en had een vrijpion op de b-lijn. Uiterst precies manoeuvrerend toonde hij weer eens aan waarom je beter niet tegen hem in dat soort posities kunt komen. Het duurde even, maar toen was ook hier het punt binnen.

Mike’s wilde opening had hem tijdelijk drie pionnen opgeleverd, maar hield een paard in de penning en zijn koningsvleugel was moeilijk te ontwikkelen. Het leek er desondanks op dat hij er langzaam uit ging komen, maar nee. Zijn tegenstander speelde het nauwkeurig tegen en toucheerde het enige volle punt van de avond voor de gastheren. Jammer, maar als er een prijs voor de spectaculairste partij was geweest had ik deze daarvoor genomineerd.

Intussen was Hans beter komen te staan en het leek er op dat hij hier munt uit ging slaan, maar zijn opponent bleef verbeten doorspelen en weefde een aantal lastige wendingen in de stelling. Jan Willem had een vrij gesloten stelling waarin hij de a-lijn aan de zwartspeler moest laten. De zwarte dame kwam binnen en het was zaak om te voorkomen dat die lekker pionnen zou gaan snoepen. Sander leek nu toch de overhand te krijgen in zijn partij en zijn tijdverbruik zag er ook prima uit. Stilletjes begon ik hier op een winst te rekenen. Peter stond gedrukt en minutenlang zat hij te rekenen op een zet die ik na enig denkwerk te riskant vond, of nee, toch niet, want als hij dit... dan... Hij deed de zet toch, want inderdaad kon die gespeeld worden. Jaimy was op dat moment klaar met zijn partij. Hij stond dankzij een vrijpion wel iets beter in een eindspel met toren en loper, maar zijn tegenstander hielp een handje door ongelukkigerwijs het verkeerde stuk beet te pakken en meteen op te geven.

De spanning was nog zeker niet weg, want Hans zat inmiddels in een gecompliceerde stelling waar hij tegen een vrije c-pion van wit aankeek. De b-pion leek zijn broertje gezelschap te gaan houden. Jan Willem was in een toreneindspel beland, sloeg een remiseaanbod af, maar moest een hele ris zetten verder alsnog in gelijkspel gerusten. Sander had een complexe stelling op het bord gekregen. Even leek het er op dat hij een stuk ging winnen, maar met veel denkwerk aan beide zijden kwam er uiteindelijk een kleine kwaliteit uit. Even later bood de witspeler remise aan en was het eerste matchpunt binnen.

Er volgde een ‘Haags kwartiertje’. Zowel in de partij van Hans als die van Peter gingen de laatste stukken van het bord en restte een pionneneindspel. Bij Hans stond alles tegenover elkaar en na enig telwerk (essentieel in het pionneneindspel) werd het punt gedeeld, waarmee Hans de matchwinnaar werd. Maar Peter liet zich ook niet onbetuigd. Zijn tegenstander had een dubbelpion op de b-lijn, Peter een vrije d-pion. Met gedegen tempospel werd de zwarte koning in een spagaat gedwongen en de rest liet de zwartspeler zich niet meer bewijzen.

Botwinnik 1 (1900)                    SHTV 1 (1920)                        2½-5½
Lourens Smaal (1843)                  Jaimy Luk (1713)                      0-1
Ruben 's Jacob (1868)                 Hans Segers (2000)                    ½-½
Stefan Buchly (1952)                  Mike Hoogland (1986)                  1-0
Erik Middelkoop (1874)                Maarten Stolte (2035)                 0-1
Thom Beeren (1934)                    Jan Willem le Grand (1880)            ½-½
Jan Willem Duijzer (2081)             Sander Pauw (1950)                    ½-½
Wilco Kort (1767)                     Peter Vorstermans (1915)              0-1
Marc van der Ham (1879)               Ton Bodaan (1884)                     0-1