Eerste bekerwedstrijd met ups en downs

We moesten even geduld hebben voordat we ons in de strijd om de HSB-beker konden mengen. Eerst moest onze eerste tegenstander bepaald worden in een voorrondewedstrijd tussen het Delftse Prometheus en de Voorburgse schaakvereniging. De Delftenaren wonnen de match met 3-1 en kregen als beloning onze club als tegenstander. Omdat zij een duidelijk lagere gemiddelde rating konden opstellen, besloot ik het team samen te stellen uit spelers van het eerste en derde team, die samen nog steeds relatief gemakkelijk moesten kunnen winnen. Hoe relatief dat was bleek op de avond van 12 december. De teamleider (en eerstebordspeler) van de bezoekers trok wit en de klokken konden aan.

In het eerste uur kwam er al duidelijk tekening in de strijd. Jan Willem had goed gebruik gemaakt van het initiatief van de witte stukken en een pion gewonnen. In zijn bekende degelijke stijl kon hij verder bouwen aan zijn stelling. Ben had al snel een kwaliteit en een pion gewonnen. Zijn stelling was meer dan prettig en hoewel de witspeler niet passief speelde, kwam hij langzaam moeilijker te staan. Mijn tegenstander pakte de opening niet optimaal aan, wat mij een duurzaam voordeel opleverde en ook ik kon de druk gaan opvoeren. Alleen Melchior had een moeilijke start, zoals hij na de partij zelf ook aangaf. Hij moest flink puzzelen om in het middenspel terug te komen.

Het ging steeds beter en het was de vraag wie het eerst een punt zou scoren, Ben of ik. Een tactische wending had mij een stuk opgeleverd, maar vervolgens verprutste ik de drukstelling door een gedwongen dameruil over het hoofd te zien. Zwart kreeg een vrijpion, maar mijn koning stond redelijk dichtbij en kon geneutraliseerd worden. Het zou dus nog wat langer gaan duren, maar het paard meer was er nog steeds. Rond die tijd schudde de tegenstander van Ben hem de hand ter overgave en was de eerste punt binnen. Jan Willem was nog in diep gepeins verzonken, want zijn tegenstander bedacht verrassende zetten die geanalyseerd moesten worden, maar ik zag het zeker positief in. Melchior was zijn openingsproblemen te boven gekomen en ook daar had ik een goed gevoel bij.

Mijn stelling was flink vereenvoudigd en mijn paard was daardoor steeds doorslaggevender geworden. Een aftrekschaak maakte een eind aan alle twijfel en mijn tegenstander gaf op. Zowel bij Jan Willem (duidelijk beter nu) als Melchior (minstens gelijk) leek het nu een kwestie van tijd voor er ook daar beslissingen zouden vallen en daarom ging ik rustig analyseren met mijn tegenstander, onder het genot van een drankje.

Een halfuur later werden we weer nieuwsgierig naar de wedstrijd, want geen van de resterende spelers hadden zich nog bij de bar gemeld. Jan Willem bleek, zoals verwacht, gewonnen te hebben en de buit was binnen. Maar Melchior keek aan tegen een ver opgerukte h-pion die hij alleen kon stoppen door een kwaliteit te geven. In vliegende tijdnood (de bekerwedstrijden worden dit jaar nog niet met increment gespeeld) knalde onze man zijn zetten op het bord en het leek er op dat hij de deur dicht ging houden, maar een te schielijk opgespeelde pion maakte een einde aan alle illusies en liet Prometheus niet met een nul huiswaarts keren.

We zijn door naar de tweede ronde waar oude bekenden uit de reguliere competitie op ons wachten: Raadsheer-Corbulo komt opnieuw bij ons op bezoek.

 

SHTV1853-Prometheus15983 -1  
1Melchior Vesters2153-Adriaan ter Mors17230-1 
2Jan Willem le Grand1863-Piet Hofstee16571-0 
3Ben Spierings1731-Jan van der Kolk14131-0 
4André Wagner1664-Koos Swanink 1-0