Lastige opening

Met twee sterke debutanten in het eerste team werd het nieuwe seizoen afgetrapt tegen de kampioen van de SGA. Ook nog eens in een nieuwe locatie, want de oude is voortaan alleen nog maar beschikbaar voor feesten en partijen. Niet dat een wedstrijd in het kader van de nationale competitie geen feest kan zijn, maar dat telt in dit geval niet. De nieuwe locatie heeft trouwens een uitstekende bar met vriendelijke bediening, die met plezier koffie, thee, limonade, bier, broodjes èn een heerlijke soep verstrekt.

Bij aanvang ontbrak alleen Bastiaan nog, maar die had per SMS al laten weten dat hij nog ergens in de tram zat. Met alle opbrekingen van de laatste tijd kan ik me zo voorstellen dat er weer stevige vertraging in het verkeer was. Tegen dat hij binnenkwam waren op de meeste borden de openingen al in volle gang en begonnen complexe stellingen vorm te krijgen. Misschien had het ook te maken met de nieuwe omgeving of het even weer wennen aan de spanning van een KNSB-wedstrijd, maar bijna overal leken de spelers wat timide te beginnen. Alleen Maarten stortte zich weer op zijn vertrouwde varianten en had al snel zichtbaar ruimtevoordeel. In alle eerlijkheid moet gezegd dat niemand de moeilijkheden uit de weg ging en soms vroeg ik me af of het wel goed zou gaan als ik zo naar de borden keek.

Mike is al een paar weken lekker op dreef en speelt puike partijen, hoewel niet helemaal foutloos naar zijn zeggen, en ook deze keer wist hij een wig te drijven in de stelling van zijn tegenstander. Hans ging als enige vrijwel moeiteloos vanuit de opening naar het eindspel, Ton won een stuk voor twee pionnen en had het bijna voor het uitkiezen hoe het af te maken. Tjomme gebruikte veel tijd om zijn stelling op te bouwen, maar kreeg toch een vervelende druk tegen zich op de damevleugel, terwijl Marco naast hem op kleine voordeeltjes zat te loeren. Bastiaan had zijn aanvankelijke tijdachterstand overwonnen en bouwde een betere stelling uit naar een nog betere, iets dat Maarten ook al aan het doen was. Alleen William verkeerde in moeilijkheden, getuige ook zijn omlaag gerichte duim toen hij een eigen evaluatie van de stelling gaf. Er was nog een lange weg te gaan, dat was duidelijk, en de gasten waren zeker niet van zins (ondanks een aantal invallers) om zich onder de voet te laten lopen.

Het was Ton die als eerste de fout in ging. Hij verspeelde het stuk dat hij voor stond zonder compensatie en moest de rug krommen om er nog iets uit te slepen. Twee pionnen achter in een eindspel is echter een vrijwel onbegonnen zaak, zo wist hij. Bastiaan en Maarten leken regelrecht op winst af te stevenen en ook Hans had een voordelig maar ingewikkeld eindspel op het bord gekregen, waarbij hij het voor het uitkiezen leek te hebben. Maarten had nog steeds een licht voordeel, maar in een eindspel met twee torens en twee lichte stukken is het niet eenvoudig. Hij had wel het voordeel van een grote voorsprong in tijd. Zorgwekkender waren de blikken die zich wierpen op het bord van Tjomme, want die stond inmiddels wel met de rug tegen de muur. Mike en zijn tegenstander bereikten ruim voor de tijdcontrole de 40e zet en Mike, die wist dat hij kon gaan winnen, nam even een adempauze. Dat zouden meer mensen moeten doen als er tijd voor is (en ik ben zelf geen uitzondering). Marco speelde inmiddels een eindspel met licht voordeel, maar vooralsnog geen enkele indicatie dat hij dat ook zou kunnen winnen. William was in gigantische tijdnood gekomen, maar bleef geconcentreerd en hield nog steeds de deur dicht, ondanks een lastige inktvis van zijn tegenstander en dreigingen op de koningsvleugel. De witspeler moest nu zelf veel gaan investeren om een doorbraak te forceren.

Toen begon de tijdnoodfase: Ton moest een stuk geven om nog een laatste wanhoopsoffensief op de koningsvleugel te starten. De tegenstander van Maarten had de stelling gelijk weten te trekken, maar zag de seconden wegtikken en aarzelde net iets te lang met het spelen van zijn 40e zet. In een fractie van een seconde sloeg hij een zwarte pion, op het moment dat zijn tijd om was en Maarten "vlag" riep. Het eerste punt was daarmee waarschijnlijk gelijk het spectaculairste van het seizoen. Niet veel later kwam Mike breed lachend melden dat ook hij het punt had getoucheerd. Tjomme stribbelde nog tegen, maar tegen beter weten in en Hans leek niet goed te weten hoe hij het best voort moest zetten. Marco puzzelde rustige verder aan een toreneindspel met pluspion, dat normaal gesproken remise zou moeten zijn. Op het eerste bord kwam nu ook de tegenstander van William in tijdnood en met nog meer dan tien zetten te doen zou daar weleens een spectakelstuk kunnen gaan plaatsvinden. Bastiaan stond gewoon heel lekker en zou voor een derde punt gaan zorgen.

Maar eerst nog moesten Ton en Tjomme in verlies berusten. Nadat Bastiaan zijn puntje binnen had, was het tijd voor een evaluatie van de laatste drie partijen. Op het bord van William werden eindelijk stukken geruild. De dames gingen er af, een stel torens en paarden en lopers. Hoewel nog steeds lastig, was de stelling voor William nu ineens iets gemakkelijker geworden, vooral ook omdat zijn opponent minder dan drie minuten over had en helemaal opnieuw een plan moest gaan bedenken. Dat riskeerde hij liever niet en bood remise aan, wat gretig werd geaccepteerd. Hans was inmiddels volledig het spoor bijster en liet zijn toren opsluiten. Niet veel later viel het doek.

Met een gelijke stand op het bord, nam de druk toe voor de laatste twee kemphanen. Zoals hij na de partij verklaarde, kreeg Marco nog wat hulp van zijn tegenstander, de laatste zwarte pionnen gingen van het bord, de zwarte koning werd afgesneden van de witte pionnen en de rest, zoals men zegt, was techniek. Ik denk dat Ton het nog het best verwoordde: "Een krappe overwinning, voor de poorten van de hel weggesleept."

 

SHTV 1 (2001)-Tal/DCG 2 (1889)4½-3½
1William van Zanten (2092)-Willem Hensbergen (1993)½-½
2Hans Segers (1966)-Chris Vos (1981)0-1
3Bastiaan Dessing (2066)-Thomas Kuilman (1991)1-0
4Mike Hoogland (2041)-Johan Lubbers (1953)1-0
5Maarten Stolte (2009)-René Pijlman (1888)1-0
6Ton Bodaan (1926)-Cor Groen (1716)0-1
7Tjomme Klop (1949)-Tom Visser (1859)0-1
8Marco van Straaten (1960)-Jaap Loeve (1729)1-0