Jeugdteam opent goed

Dat het najaar aanstaande is wordt iedere dag beter merkbaar. Zo wordt het later licht en op de ochtend van 12 september stond ik na een korte nachtrust op terwijl het buiten nog donker was. De jeugdclubcompetitie begon die dag, een ander teken van de naderende herfst. Mooi op tijd trof ik Alexander en Thomas met uitzwaaiende moeders op Den Haag Centraal en na de gebruikelijke incheckformaliteiten (en extra contole op het perron) vertrok de trein keurig op tijd. Het zou voor het laatst zijn... In Gouda bleef hij een aantal minuten langer stil staan en een station verder kwam daar nog wat bij. De reden: het was druk op het spoor. Hoezo? Rijden er ook treinen buiten de dienstregeling?

De overstaptijd in Utrecht (12 minuten, zelfde perron) begon vervaarlijk te slinken. De machinist had echter de juiste mentaliteit,  joeg de wagen op tot een piek van 145 km/h en haalde weer wat tijd terug. Toch nog op tijd in Utrecht voor de overstap op de intercity naar Den Bosch, pardon, ‘s-Hertogenbosch, want we zijn in Brabant! Het perron stond vol mensen die allemaal mee wilden en in geen tijd stond iedereen mannetje aan mannetje in het gangpad als sardientjes in een blik. Alleen de olijfolie ontbrak er aan. En ook nu weer toonde de NS zich de meester van geduld... 8, 9, 10 minuten verstreken en toen klonk de intercom: de trein werd wegens het grote aantal reizigers gecancelled. Ooooké, dat betekent dat de volgende nóg meer passagiers moet herbergen. NS-logica.

Het moet gezegd, de volgende trein was een dubbeldekker en er werd nog een tweede treinstel aangekoppeld. Intussen was de vertrektijd alweer aan het opschuiven... maar toen er eindelijk beweging in kwam zette die voort en hielden we op het aankomststation voldoende tijd om naar de bus te wandelen. Het streekvervoer rijdt weliswaar om het halve uur, maar mooi op tijd en zo kwamen we 12 minuten na aanvangstijd in De Biechten aan. Onderweg hadden we de twee spelers die met de auto waren gebracht kunnen waarschuwen en die zaten al rustig aan hun partijen. Alex en Thomas schoven ook aan en al snel was de strijd op alle borden hevig ontbrand.

Cor kreeg wel wat hulp van zijn tegenstander, zo bleek in de analyse, maar hij beet zich vast in de aanval en begon een prachtige combinatie met een dameoffer. Zo’n dame mag je niet afslaan, moet de jongen tegenover hem gedacht hebben. Cor had goed diep gerekend en haalde het eerste punt binnen. Intussen had Justus een pion weten te winnen en had het initiatief naar zich toe getrokken. Het was alleen wel een nogal gesloten stelling en het zou nog veel duwen en trekken gaan kosten om tot resultaat te komen. Op de andere twee borden ging het vergelijkbaar: pionnetje winnen en proberen er meer van te maken. Alexander vond een paard interessanter en Thomas had, volgens de commentatoren, een foute zet gedaan. Daar had hij duidelijk geen last van, want niet veel later was er opnieuw een punt binnen. En Alex deed er nog een schepje bovenop door zijn materieel voordeel in een derde punt om te zetten. De aandacht ging vervolgens naar de partij van Justus, die een lopereindspel met een paar pluspionnen kon uittikken. Alleen jammer dat hij dan wel eens vergeet om zijn zetten te noteren, wat tot enig gekissebis leidde met de wedstrijdleider. Helaas had de organisatie er niet aan gedacht om de arbiters van een naambordje te voorzien zoals bijvoorbeeld wel gebeurt bij het NK 12, maar volstaan met voorstellen bij aanvang van de 1e ronde. Volgende keer zal dat verholpen zijn, heb ik me laten verzekeren. In ieder geval haalde ook Justus een punt binnen en stond ons team bovenaan in de rangschikking.
 

We moesten een tijd wachten en terwijl er in de centrale hal een concert werd voorbereid voor de bewoners van de belendende bejaardenwoningen, doodden onze jongens buiten hun tijd met verstoppertje spelen. Even wat beweging om de 2e ronde met vertrouwen tegemoet te kunnen zien.

Precies op tijd zat ons viertal weer achter de borden... te wachten en te wachten. De tegenstanders van RSR/Ivoren Toren waren in geen velden of wegen te bekennen. In de 1e ronde hadden ze een bye gehad en misschien waren ze gaan dolen in de omgeving, maar een telefoontje naar de teamleider loste het raadsel op: ze waren gewoon thuis, want dachten dat het toernooi een week later werd gehouden. Tsja, gratis punten zijn wel leuk op zijn tijd, maar we kwamen toch om te spelen. Na nog wat met elkaar doorgeefschaak gespeeld te hebben, vertrokken we dan maar eerder dan verwacht huiswaarts. Het was sowieso een lange dag en de volgende keer zal die dag zonder meer langer zijn, want dan wachten de ‘zware jongens’. Het team van Chesscool zal op 3 oktober zeker geen makkie zijn.