Een sombere dag

Om maar gelijk bij het eind te beginnen: we hebben het niet gehaald. Sowieso was het zonde dat de beslissende strijd tussen twee teams uit de HSB-regio moest plaatsvinden, maar het was superspannend en dat werd geïllustreerd door twee spelers die het presteerden om hun drankje om te gooien. Eerst een speler van de gastheren, die de stukken op het belendend bord van een voetbad voorzag, en even later gebeurde dat aan onze kant ook. Daarmee was die stand in ieder geval 1-1. Het brak de spanning een beetje.

De weergoden bleken trouwens niet naar buienradar.nl te kijken, want terwijl de radar een naderend droger gebied toonde, reden Tjomme en ik een hele tijd in de miezer. Eenmaal in Leidschenveen aanbeland gingen de sluizen echter helemaal open en zompend arriveerden we bij De Oase in de Zoetermeerse wijk Meerzicht. Niet veel later spoelden de andere spelers binnen. Onder hen aan onze kant Melchior Vesters, die als reserve mocht spelen en voor een punt moest gaan zorgen. Ik had opnieuw flink gehusseld in de opstelling, waarbij de sterkste vier zo verdeeld waren dat er altijd wel een paar in een goede winstpositie zouden kunnen komen. De onderste helft (op sterkte) zou dan ook nog wat moeten scoren en de kans op het gelijkspel dat we nodig hadden kwam dan dichterbij... in theorie.

Aanvankelijk leek het plan te gaan slagen, toen zich op diverse borden een gelijke tot betere stand begon af te tekenen, maar zoals zo vaak dit seizoen begon daarna de terugval. Niet bij Peter, want die had na een aanvankelijk moeilijke opening toch een stelling bereikt waar hij gelijkspel zou moeten kunnen houden. Toen zijn opponent remise aanbood, was dat een geschenk uit de hemel, al was het alleen al om het ratingverschil. Peter’s score tegen sterkere tegenstanders bleek dit jaar beter dan tegen meer gelijkwaardige. Als ik dat toch eerder had geweten... Het remiseaanbod kwam overigens niet uit de lucht vallen, want zoals in de analyse bleek was een kwaliteitsoffer van zwart het enige om iets te bereiken en dat vertrouwde de speler van Promotie niet helemaal. Terecht, zoals bleek.

Intussen zagen veel andere stellingen er ook niet slecht uit. Melchior kreeg langzaam meer ruimte en ook Twan was op de goede weg. Sander had een vertrouwde solide stelling, maar naast hem zwoegde Marco in een twijfelachtige positie. Een zwart toren op de 2e rij had zijn a-pion weggesnoept en het was onduidelijk wat daar het gevolg van zou gaan worden. Tjomme leek vooralsnog geen problemen te hebben, wat de stille hoop op een remise levend hield. De echte klappers werden echter op de twee topborden gespeeld. Hans was op weg naar een toreneindspel terechtgekomen in een interessante stelling waar kenner (en toeschouwer) Ton Bodaan ongetwijfeld gefascineerd naar heeft gekeken. Stijn speelde tegen de zeer ervaren veteraan van Promotie, Bernard Bannink. De beide heren maakten er een complex geheel van en het werd afwachten wat daar uit zou gaan komen.

Sander was de volgende die remise als keuzemogelijkheid kreeg voorgelegd. Nog steeds waren veel partijen onduidelijk, met allerlei risico’s van dien, maar in de stelling van Sander zat geen muziek meer en hij accepteerde. Mijn aandacht verplaatste zich daarna naar het toreneindspel van Hans, want die was in een cruciale fase aanbeland. Als liefhebber van dit soort eindspelen heb ik lang staan meerekenen terwijl Hans veel tijd stak in een plan. Bij het juiste spel was (opnieuw) remise een goede kans, maar mogelijkheden voor meer waren aanwezig. Na 20 minuten nadenken kwam er een pionzet, waarna het initiatief definitief overging naar zwart. Buiten waren de donkere wolken wat weggetrokken, maar die bleken verhuisd te zijn naar binnen!

Hierna ging het snel de verkeerde kant op, behalve bij Twan en Melchior die bezig waren hun tegenstanders te overspelen. Marco was er in geslaagd om de zaak iets te vereenvoudigen, maar dat bleek vooral in het voordeel van zijn tegenstrever. Hij leek echter nog een mooie zet te hebben, maar na langer doorrekenen zag ik dat dit direct verliezend zou zijn door een zwart tussenzetje dat verborgen zat in de stelling. Marco zag het helaas niet en even later stonden we een punt achter. Hans volgde kort daarop zijn voorbeeld en terwijl Tjomme’s koning vakkundig in zijn blootje werd gezet, was Stijn door al zijn opties heen en besloot in plaats van op te geven zijn koning midden op het bord mat te laten zetten. Een mooi symbolisch einde van een partij en onze aanwezigheid in de KNSB-competitie, want hoewel Melchior in zijn bekende stijl een punt toucheerde en Twan ook overwegend stond, had Tjomme niets meer. Het remiseaanbod dat hij kreeg was een mooi gebaar van een bevriende vereniging. Uiteraard kon hij dat aannemen. Twan mocht als jongste van het team vervolgens met een overwinning de eindstand op het bord brengen.

Het is een seizoen met veel ups en nog meer downs geweest. Vanuit de coulissen werden onze verrichtingen gevolgd door William die na de jaarwisseling door omstandigheden uitgeschakeld werd voor deelname. De noodzaak voor regelmatige invallers, stuk voor stuk prima spelers, heeft ook een rol gespeeld. Mijn dank gaat uit naar hen allen en volgend seizoen gaan we gewoon weer proberen om terug te keren naar het landelijk toneel.

 

Promotie 12056SHTV 12010
1Henk Noordhoek1984Hans Segers199810
2FM Bernard Bannink2235Stijn Gieben207610
3Paul van der Werve2112Peter Vorstermans1914½½
4Jan Willem Duijzer2038Melchior Vesters210001
5Sipke de Swart2026Twan van der Togt204301
6Ton de Waal2163Tjomme Klop2035½½
7Bert Ouwens1929Marco van Straaten198510
8Sjaak Sibbing1964Sander Pauw1929½½