Beklimming van de Olympus

Wie zijn laatste kans wil grijpen om in de race om het kampioenschap te blijven moet scoren. Dat legt druk op een team, maar daar was niet veel van te merken tijdens de wedstrijd in de Olympuszaal van Wijkcentrum Essesteijn. Binnen een half uur zagen alle stellingen aan onze kant er prettig uit; niemand stond minder en enig optimisme was wel op zijn plaats. Links en rechts van mij hadden de teamgenoten een overwegende stelling en ik was er van overtuigd dat René met nog enkele mokerslagen de stelling van zijn tegenstander aan diggelen ging slaan. Mental note: vraag hem zijn notatie om te publiceren...

Aan mijn bord ging het ook voorspoedig. We speelden beiden snel en wikkelden af naar een eindspel met zware stukken... verwachtte ik. Maar toen miste mijn tegenstander, die een tiental jaar niet gespeeld heeft, stukverlies en kon ik in het eindspel met een paard meer overschakelen naar catenaccio-schaak: zo veel mogelijk vereenvoudigen om het stuk meer tot gelding te brengen. Zaak is daarbij wel dat er niet stukverlies of mat kan optreden, maar de concentratie bleef goed en na een goed uur spelen was het eerste punt binnen. René (op rechts) was op dat moment nog steeds naar een opening aan het zoeken en Piet (op links) had een duurzaam voordeel in de vorm van twee pluspionnen. Het zag er goed uit aan de lagere borden. Jan van D. had echter afgewikkeld naar een toreneindspel met een pion meer en kreeg een remiseaanbod. Omdat er nog geen zekerheid was over de meeste andere borden en hij ook liever nog even doorspeelde, was mijn advies duidelijk. De andere Jan was inmiddels na een merkwaardig verlopen opening goed komen te staan en had een stuk en pion gewonnen. Ook Nico maakte een sterke indruk en hanteerde zijn zwarte leger met voortvarendheid. Ben, en vooral Eduard, hadden drukke (soms chaotische) stellingen. Er stonden althans maar weinig gevangen genomen houtjes naast de borden en ik verwachtte dan ook lange duw- en trekpartijen.

Het was Jan van D. die als tweede klaar was. Het boertje meer kon gestuit worden en het punt daarmee gedeeld. En toen even later René zijn stelling volledig uit zijn handen had laten vallen (zoals hij zich maar al te pijnlijk bewust was) stonden we weer gelijk. Met de onduidelijkheid op de drie topborden begon ik me toch een beetje af te vragen of ik die avond nu teamleider of teamlijder zou gaan worden. Aan Jan V. lag het in ieder geval niet, want hij toucheerde keurig het punt en bracht ons weer op voorsprong. Nico volgde zijn voorbeeld, nadat hij een toren in ontvangst mocht nemen en de tegenstander het voor gezien hield.

Piet's eindspel van toren en drie pionnen tegen toren en pion zag er minder voordelig uit dan het leek, want een van zijn pluspionnen zou gearresteerd gaan worden en wat overbleef was niet zo duidelijk. De meningen waren verdeeld, maar Piet wist torens te ruilen en met zijn laatste pion keurig volgens de regels (sleutelvelden!) door te drukken. De wedstrijd was binnen, waarna Eduard een tweede remiseaanbod kreeg van RVC-teamleider Sjaak van As dat hij zonder bezwaar kon aanvaarden. Het bord stond nog steeds vol en beide spelers wisten niet meer hoe ze verder moesten komen.

Ben kreeg prompt ook een remiseaanbod, maar ondanks opkomende tijdnood zag hij nog wel kansen om er meer uit te halen. Zijn stelling zag er een fractie beter uit. Zijn tegenstander was vindingrijk en had alle dreigingen steeds weten te pareren. Hoewel in tijdnood, speelde Ben geconcentreerd door, maar mogelijk miste hij ergens een betere voortzetting. Of dat tot meer had geleid zullen we nooit weten. Door tijdgebrek moest hij tenslotte toch in remise berusten.

En daarmee zit ons derde team nog steeds de concurrentie op de hielen.

RVC 2 (1588)                           SHTV 3 (1681)                            2½-5½
Sjaak van As (1561)                    Eduard Supit (-)                          ½-½
Lie Zeilstra (-)                       Nico Gouzij (1742)                        0-1
Jacob Jan van Harten (1649)            Ben Spierings (1710)                      ½-½
A. Rietveld (1710)                     Jan Verheijen (1640)                      0-1
A.A.M. Middendorp (1582)               Piet Sikkes (1728)                        0-1
Ben Hinkenkemper (1582)                André Wagner (1698)                       0-1
Freek Zijlstra (1567)                  René Weerts (1629)                        1-0
F. Al Patty (1467)                     Jan van Delden (1621)                     ½-½